‘Alles bij me?’ Ja.
‘Wacht even, ik maak nog een extra printje.’ Ok.
Klaar voor vertrek naar mijn klant. Ik kijk uit naar de terugkoppeling van mijn advies aan het team dat ik heb mogen begeleiden. De presentatie ziet er goed uit, zorgvuldig, mooi vorm gegeven, concreet op de inhoud. Ik ben tevreden.
Radio aan en gaan. Ik geniet van dit soort momenten.
Halverwege blokkeert alles in mij. De USB stick zit nog in mijn pc. Tijd om terug te gaan is er niet. Ik bel mijn opdrachtgever. Gelukkig heb ik de presentatie gisteren ook doorgemaild. We redden het wel. Fijn, dat ik begrip ontvang en ik gisteren ‘just in case’ de presentatie heb opgestuurd.
Aangekomen op de plaats van bestemming, blijkt het toch niet te lukken met inloggen. Paniek? Nee, vertrouwen. ‘Is er een flipover?’ ’Ja, die staat klaar.’ ’Dan komt het goed’, zeg ik, vertrouwend op mijn ervaring, inzicht en creativiteit.
De groep kijkt naar het zwarte scherm dat klaar staat.
Ik begin mijn verhaal...
'Jullie verhaal gaat over bezieling, over angst en verlangen, over ik en wij, over vertrouwen en samenspel voor de cliënt. Dat is niet in een presentatie samen te vatten.' Ook deel ik mijn eigen blooper van die dag, met een voorzichtige knipoog. ‘We gaan het samen doen. Wil iemand nog iets delen, vanuit vertrouwen, veiligheid en verantwoordelijkheid?’
Het is best lang stil. Ineens ontstaat de veiligheid om te zeggen wat je eigenlijk niet durft. Het resoneert in de groep. Een kwetsbaarheid die alle angst doet vervagen. Verbondenheid.
Gekscherend zeg ik… ‘Eigenlijk zijn we nu klaar’. Dat is natuurlijk niet waar, maar er is ruimte ontstaan. Ik deel mijn inzichten en geef op mijn beurt ruimte om te reageren. Er worden afspraken gemaakt voor een nieuw (hart) ritme én richting in het belang van het samenspel voor de kwetsbare cliënt.
De waarde van een USB stick? Onschatbaar. Het heeft me weer doen beseffen, dat verbinding gaat om interactie. En dat een digitale presentatie afleidt.
Een goede voorbereiding blijft belangrijk. Maar het heeft ook zijn nut om de USB stick thuis te laten.
We kijken terug op een beweging van onschatbare waarde, niet op een scherm uit te drukken.
Je had er bij moeten zijn. Eline Ruinemans Maart 2018