Afgelopen week liep ik aan het strand van Zoutelande. Ja, van dat mooie liedje. Een paar dagen er tussenuit, om op te laden. De rit van drie uur is een feestje op zich. De volgende ochtend stelt mijn zoon voor om noordwaarts over de duinen naar Westkapelle te lopen, want het is vloed. Op het keerpunt genieten we van thee uit de thermos en verse kibbeling van de enige kraam die open is. Dankbaar loop ik terug over het inmiddels brede strand, genietend van de zilte zeelucht. Ik realiseer me dat ik eb onbewust associeer met schaarste. Nu ervaar ik dat eb kansrijk is en bovendien heel plezierig voor mijn blote voeten op het natte zand. Ik voel letterlijk de ruimte tussen mijn tenen.
Na eb komt vloed. En andersom.
Welke associatie heb jij met eb? Denk je in overvloed of juist schaarste? En omgekeerd, wat betekent vloed voor je? Klotst het water onheilspellend tegen de dijkrand of ervaar je een rijke stroming? Is de winter een tijd van schaarste? Deze tijd vraagt om anders te kijken. Naar jezelf, je situatie en het samenspel met anderen. En samen het goede gesprek aan te gaan, juist wanneer het schuurt.
Eline Ruinemans