“Klopt het, wat ik zie?” Op weg naar een afspraak loop ik over de stoep. Ineens zie ik voor me papieren briefjes liggen. Ik buig me en kijk nog eens goed. Vier briefjes van 20 euro, in elkaar gevouwen. Ik kijk om me heen pak het op. Gemengde gevoelens. Enerzijds blij, eerlijk gevonden… Anderzijds is het niet van mij. Best veel geld, wie weet hoe lang iemand hier voor gewerkt heeft?
Voor me loopt een vrouw achter een kinderwagen. Ik roep haar, ze draait zich om. Ze geeft aan dat ze geen geld verloren heeft.
De briefjes stop ik toch maar in mijn tas. De waan van de dag neemt mijn gedachten over en ’s avonds bedenk ik me, “morgen geef ik het aan bij de politie”. Op de een of andere manier ontglipt het toch aan mijn gedachten.
Een paar dagen later, benoem ik aan een vriendin wat mij is overkomen. Het voelt niet goed, ik wil het geld teruggeven aan de eigenaar. Maar wie is het? Op de een of andere manier vertrouw ik erop dat het goed komt. De vriendin reageert spontaan, “maar daar heb ik op Facebook een oproepje over gelezen.”
Die avond stuur ik een berichtje aan de persoon. “Heb jij misschien geld verloren?” Een verraste reactie terug. “Ja 80 euro, waarom vraag je dat?” Nog diezelfde avond komt de zichtbaar opgeluchte jonge vrouw langs om haar geld op te halen. Ze had het bedrag even geleend van haar moeder, wat de situatie nog vervelender had gemaakt. Als bedankje geeft ze me een tientje, ik mag het niet afslaan.
Vanochtend heb ik er verse aardbeien van gekocht. Ik kan de verleiding niet weerstaan.
Als deugdencoach ben ik nieuwsgierig welke deugden of kwaliteiten er ‘in deze verleiding’ komen kijken. Ik kom op… integriteit, openheid, behulpzaamheid en dankbaarheid. Welke deugden herken jij in dit verhaal? Ik ben benieuwd!