Ik besluit er niet langer aan toe te geven.
Een wee gevoel van onrust bespeelt me al de hele week, wanneer onze zoon enthousiast begint over het avontuurlijke klimpark, vlakbij ons groene vakantieoord in Zuid West Frankrijk. Niet mijn ding, als gedoodverfd hoogtevrezer. Er zijn tenslotte zoveel andere leuke dingen in de omgeving.
Mijn dag
Enfin, morgen vertrekken we naar Nederland. Vandaag is mijn dag. De dagen verdelen we, om aan ieders trekken te komen. Afgelopen week heb ik het boek KI gelezen, over kracht van binnenuit, van Hans Peter Roel. Vanochtend bij het ontwaken zet ik KI in om mijn diepgewortelde hoogtevrees te overwinnen en mijn verlangen, om van hoogte te genieten, te koesteren. Ki is als het ware de bron van je levensenergie, 2 platte vingers onder je navel en dan 2 centimeter naar binnen. Als je erop drukt en je hoest, dan voel je het krachtig naar buiten komen.
‘Mannen, ik nodig jullie uit!’
De familie is in euforische stemming. ’Mama gaat, op haar dag, mee naar het klimpark!’ Gezekerd en wel, krijgen we uitleg en starten we met het proefparcours.
De begeleider, gepokt en gemazeld, heeft niet veel tijd nodig om vast te stellen wat nodig is. Achter op het terrein, ‘il y a un parcours très simple, very suitable pour madame’. Knap, dat hij dit zo positief weet te brengen.
De rest van het gezin gaat mee, als opwarmertje voor hen. Zoonlief, inmiddels hoog in de boom, roept: ‘Je kunt het mam’! Voor een buitenstaander lachwekkend, maar oh wat vind ik het spannend.
Balanceren & overwinnen
Tussen de bomen balanceer ik over een kabel, om vervolgens mijn route te vervolgen over hangende plankjes op 3 meter hoogte. Een frans jongetje van een jaar of 5 haalt me in bij een ‘rustplek’ en lacht me bemoedigend toe. Het relativeert… Het parcours eindigt met roetsj- kabelbaan hoog boven het terrein. Alle controle loslaten, vertrouwen en gaan…
‘K..’ denk ik, ‘oh nee KI’.
Na afloop zit ik vol trots en met nakolkende adrenaline aan een picknicktafel, in de schaduw van de hoge pijnbomen. De rest van de familie is inmiddels bezig met parcours 4. Wat een krachtig gevoel, om (ver) buiten mijn comfortzone & vanuit mijn kracht, diepte te overwinnen en tot grote hoogte te stijgen.
Op een parcours très simple notabene…